JOS DOM

Met de voorstelling Den Derby werd meteen ook de aftrap gegeven van het nieuwe theaterseizoen. Je zal opgemerkt hebben dat ik termen gebruik die in het voetbaljargon de voertaal zijn. Bij het betreden van de zaal wist ik meteen hoe laat het was. De andere aanwezige toneelliefhebbers zullen het zeker beamen, als ze de arena al durfden te betreden. We bevonden ons op een verkeerd moment op de verkeerde plaats. Erger nog, ondergetekende had zich toch wel een foutieve outfit aangemeten zeker, je weet wel, kleurcombinatie. Voor sportliefhebbers moet dat zo iets zijn als de rode doek voor een stier. Op de koop toe werd mij dan nog een zitje toebedeeld midden in het vak van de vijand. Mag dat wel bij risicomatchen? Meteen mocht ik mijn koosnaampje voor de avond in ontvangst nemen, zijnde janet. Op het podium verschenen plots vier jonge mannen, nuance helden. Voor mij nobele onbekenden maar voor mijn buren blijkbaar de grootste stars uit het universum. Beroemdheden waarbij het status van ene Bono of Madonna verbleken. Een trapje tegen de bal richting zaal en de typische voetbalhymnen werden aangevat. Nooit meegemaakt in een theaterzaal maar voor alles is er een eerste keer, ook voor mij.  Bij het doven van het licht voelde ik mij al en beetje stoerder worden terwijl de spelers (in dit geval acteurs en actrices) het speelveld betraden. Wiske, bazin van café Metropool, mocht als eerste een cartouche afvuren. Boem, Boem, Boem, Boem, Den Beerschot Kampioen zingend en tegelijkertijd het stringkoordje vakkundig verwijderend uit je weet wel? Ik vertel dit even om aan te duiden in welke categorie de voorstelling toehoort Voor het opgekomen publiek dat haast uit 90 procent voetballiefhebbers bestond zat de sfeer er meteen in. Om interactie moest hoegenaamd niet gebedeld worden. Allee nu gij, daar zijn wij de venten en wijven uit vak X toch voor naar den theater gekoamen, zeker! Een voor een kwamen de andere gladiatoren hun opwachting maken. Elk met een typisch kantje af om het wat pejoratief te zeggen. Jos Dom moet voor zijn regiewerk veel uurtjes gesleten hebben in de supporterlokalen van Den Beerschot alsook van Den Aantwaarp. Levensecht zijn de protagonisten, alhoewel, ik ben geen kenner, ik frequenteer niet hun etablissementen. Reden, het lijkt mij wat gevaarlijk met mijn plastronneke en zonder supportersklakske.

Daar ik meende een zuiver toneelstuk te mogen aanschouwen wil ik het ook zo beoordelen. Mogelijk maak ik dus hier een enorme inschattingsfout. Den Derby is puur amusement, geschikt voor een specifiek publiek. Mensen die for once in our life de angst een cultuurtempel te betreden durfden te overwinnen. Biebie was deze keer maar het kleine kneusje. Maar de rollen mogen al eens omgedraaid worden?

De spelers deden wat van hen gevraagd werd, het publiek entertainen. Hiervoor trokken zij elk voor zich een schuifje open. Wiske (Annemie Picard) deed ons terugdenken aan haar vertolking in Salon Brigitte, Gunther Reniers deed zelfs geen moeite zijn Hallo Belgie personage te onderdrukken. Was het nu Eva (Nathalie Wijnants)  uit Thuis of toch ene Birgit die deel uitmaakte van de voetbalvrienden??. Ondergetekende merkte geen verschil. Voor de andere spelers bleef het idem dito. M.a.w. voor de regelmatige theaterbezoeker was het deja vu.

Werd er dan goed geacteerd? Dat zal wel, want de meute voetbalgekken die het podium bevolkte leek mij levensecht. Maar wat doe je met dialogen die hoogstens bestaan uit wat cafepraat? Praten lijkt mij weer een verkeerde term. In supporterslokalen roept men, wat de spelers dan ook deden. O, ja er werd ook gezongen. Ik geef jullie als illustratie nog een leuk liedje mee:Wij willen tieten zien, wij willen? Wat dacht je anders, de zaal werd meteen herschapen in een grote karaoketent.

Ik beschouw Den Derby als een naturalistisch theaterevenement. Het leven zoals het is: In het supporterslokaal. Voor de toneelliefhebber een nachtmerrie. Voor mensen die uit zijn op puur amusement, het summum. Zeker weten in die laatste categorie zijn er veel gegadigden. Er werden reeds meer dan 10000 tickets verkocht. M.a.w. De Derby bezorgt de producenten zeker geen windeieren. De voetbalsupporter die zich schoorvoetend een theaterticketje aanschafte, zal het worst wezen wat de cultuurfanaat vindt van hun bijeenkomstavondje in de rode pluche. En last but not least, het kersverse beleidsteam van het Fakkelteater    zal maar al te blij zijn met deze seizoensopener. Vijftig volle zalen zijn niet niks. Hopelijk doorstaat de wondermooi nieuw ingerichte foyer de voetbalgekte. Ik heb wat twijfels?

Onze afsluiter: Amusement van de bovenste plank maar uitsluitend geschikt voor een specifieke doelgroep.

(Swa Van de brul)